Persoonlijke Ervaringen

Stress in gevangenschap

Alhoewel mijn eerste ervaring met dolfijnen in gevangenschap een schokkend gebeuren was en ik dit zeker niet ontken, vind ik het toch dolfijn onwaardig om in gevangenschap te leven, omdat nu juist dolfijnen het symbool van vrijheid en onafhankelijkheid zo sterk vertegenwoordigen. In gevangenschap leven ze gemiddeld slechts 10 jaar, tegenover 30 tot 40 jaar in de vrije natuur. In Sea world in San Diego waar grote shows te zien zijn, kan je dode vis kopen om ze te voeden. In ruil hiervoor laten ze zich even aanraken, noem het een soort gedwongen prostitutie. Stress in gevangenschap is een van de gevolgen van de shocktoestand die ze ondergaan tijdens hun kidnapping uit de oceaan. Dolfijnen worden gemanipuleerd met voedsel tot het uitvoeren van kunstjes, en afhankelijk van de kunstjes die ze uitvoeren wordt hun rantsoen aangepast en hun vrije wil gebroken door de mens. Straf en beloning is hier de drijfkracht van hun bestaan.
Wie hierover meer wil weten kan ik aanraden het boek te lezen "behind the dolphin smile" geschreven door Richard O’barry, de vroegere trainer van Flipper (Berkley non fiction ISBN 0-425-12902-0)

Mijn eerste ervaring in de oceaan met wilde dolfijnen in de Bahama’s
Het feest, de vreugdedans begon onder het water. Wilde dolfijnen, spelend en dartelend in een helderblauwe zee. Soms een kwartier soms een hele middag. Rollen en tuimelen tussen de plooien van het water. Vriendschap sluiten met de zee. De dolfijnen kwamen en gingen. Onvoorstelbaar, maar iedere keer weer als een geschenk van de Oceaan. De ene keer een sprankelend festijn, de andere keer voelde het aan als een zuivering, een heling van lichaam en geest. Sommige deelnemers aan de reis stelden vast dat hardnekkige kwaaltjes, chronische constipatie bijvoorbeeld, al na de eerste duik als sneeuw voor de zon verdwenen was.

Soms werden we verrast door het bezoek van andere vissen. ‘Kleine tropische vissen kwamen soms in enorme scholen op ons af. Ik bevond me midden in zo een school. Het water krioelde van de gele visjes, en allemaal draaiden ze om me heen. Enkele dolfijnen begonnen mee te cirkelen. Ik zat verscholen in hun draaikolk. Het water maakte een krachtige spiraalbeweging waarin ik meegezogen werd, weg van de boot. Op dat moment viel mijn mens-bewustzijn uit. Ik versmolt met het geheel, zat volledig in hun bewustzijn Het ontging mij dat ik helemaal niet in het water thuishoorde, dat ik daar met een boot gekomen was.

In de Indiaanse cultuur wordt enorme waarde aan de symboliek van het dier gehecht. Dolfijnen staan symbool voor de longen. De longen zijn de vleugels van het hart. De dolfijnen kunnen onze ademhaling beïnvloeden, dit heb ik meermaals zelf ervaren. Op een moment vormden zij een soort vacuum rondom mij en kreeg ik het gevoel dat ik niet langer ademde maar beademd werd, waardoor ik veel langer onder water bleef, het leek wel een eeuwigheid en op dat moment – was ik een dolfijn..

De volgende dag had het bezoek van de dolfijnen extra lang geduurd. Iedereen verliet uitgeput het water na een vier uur durende sessie oceaanpret met dolfijnen. Behalve ik, ik bleef op het vlot achteraan de boot zitten. in meditatie. Ik voelde dat er iets te gebeuren stond. en toen ik in het water sprong kwamen er zeven dolfijnen aan. De laatste van de groep was enorm groot, en had een half witte en half zwarte bek, verder was hij zwart en wit gevlekt. Dit was niet zomaar een dolfijn, het leek een soort ritueel, een initiatie, wat ik dan ook later vernam en beschreven staat in mijn historiek.

De spiegelervaring

Dolfijnen spiegelen ons zelfs op fysiek vlak. Op een keer zwom ik recht naar beneden en bleef in kopstand op de bodem hangen. Tot mijn grote verbazing zag ik naast mij een dolfijn die in kopstand naast mij hing.

Een andere keer dacht ik in mezelf “give me a kiss” en wat gebeurde er, een dolfijn kwam vlak voor mijn masker hangen en opende zijn bek. Toen de boot klaar was om weg te varen dacht ik in mezelf dag lieve dolfijnen, het is tijd om uit te wuiven en wat zag ik ? Een dolfijn die met zijn vin op het water begon te klapperen. Raar maar waar.

Een andere keer zwom ik met een meisje van 7 jaar met walvissen in de diepe waters van de Canarische Eilanden. Onder ons zwom er een moeder walvis met haar jong, we bleven hen een tijdje volgen en hun bewegingen waren identiek zoals de onze.

Onvoorwaardelijk vertrouwen

Als dolfijnen in de oceaan op zoek gaan naar voedsel voor zichzelf, hebben ze de gewoonte hun jonge baby’s bij een tante dolfijn achter te laten voor een poosje. Op een keer bevond ik mij in het water en zwom er een moeder met een baby naar me toe en verdween toen plotseling in het niets, de baby bevond zich echter nog bij mij en in alle vertrouwen voegde hij zich aan mijn zijde terwijl ik met hem rondzwom en we samen wachtten op zijn moeder, die een 20-tal minuten later terug kwam om haar jong op te halen. Ik voelde me diep getroffen door het vertrouwen dat de moeder en de baby in mij had, en mij aanvaardde als één van hen.

Ervaring in Costa Rica in een baai langs de jungle Cocovada

Toen ik van Panama met een bootje het water overstak naar Costa Rica om de jungle in te trekken, voelde ik mij heel droevig en alleen. Ik zat te staren over het wateroppervlak en merkte plots op dat er een parade van dolfijnen op een afstand van het bootje parallel zwommen richting Costa Rica. Onberoerd bleef ik stil in mezelf en zelfs de vreugde bij het weerzien van mijn dolfijnenvrienden was er dit keer niet.
Toen ik was aangekomen in Costa Rica en beschutting voor mijn lichaam had gevonden, ging ik even rondspeuren om de nieuwe omgeving te verkennen. Ik informeerde me en er werd me aangeraden een kayak te huren om eventueel in de namiddag dolfijnen te kunnen zien in de baai. Ik wou echter vroeg in de morgen gaan maar er was geen bootje te verkrijgen en volgens de informatie waren er ’s morgens nooit dolfijnen. Toen ontmoette ik een jongen van een jaar of 14 op straat en vroeg ik hem of hij soms een kayak had om de ochtend daarop om 6 uur uit te varen. Hij was heel enthousiast en voor een paar centen ging ik met hem, ieder in een kayak varen in het prachtige gebied. Ik vroeg hem of hij contact had met de dolfijnen en hij vertelde mij dat ze er soms waren maar niet echt dicht bij de mensen kwamen Ik was nog steeds droevig en roeide er maar wat op los. Ik vroeg me af wat ik daar nu eigenlijk aan het doen was, niets kon mijn humeur opbeuren en ik werd gewikkeld in een sluier van mistige gedachten. Plots keek ik naar het strand en zag een dolfijn opduiken uit het water op ongeveer 2 meter van het strand. Ik dacht dat ik droomde, hoe kan dit nu, een dolfijn zo dicht bij het strand en liet mijn gedachten hierrond los. Ik werd moe en zei tegen de jongen in mijn gebrekkig spaans dat ik de kayaks op het strand wou leggen en liever wat wou wandelen op het naakte uitgestrekte strand naast de jungle. Zo gezegd, zo gedaan. Toen we onze kayaks achterlieten op het strand en onze lange strand wandeling maakten, werd mijn aandacht getrokken naar het water. Op een meter afstand van het strand zag ik plots een bottlenose dolfijn uit het water springen. Ik kon mijn ogen niet geloven en dacht door het teveel aan zon “ben ik nu aan het hallucineren of zo?”.

Het pacific ocean water is niet bepaald uitnodigend om in te gaan : groen, donker en diep, maar deze dolfijn ging niet weg en lokte me letterlijk het water in, ik dook het water in en wel drie uur heeft hij spelletjes met mij gespeeld, iedere keer dat ik bijna bij hem was dook hij onder en kwam op een andere plaats weer te voorschijn tot ik doodmoe was en ik hem niet meer zag. Ik zette me neer op het strand met mijn benen half in het water.
Mijn geest dreef weg en ik kwam in een diepe rust. Toen gebeurde er iets moois: plots dook de dolfijn vlak voor mij onder water, knielde als het ware met zijn snuit en raakte mijn voeten aan. Zijn staartvin kwam 2 meter voor mij als een waaier uit het water. De jongen en ik waren getuige van deze bijzondere ervaring. en een kreet van vreugde galmde over het water. Het was een solo dolfijn of ambassadeur die de sterkste energie vertegenwoordigt. Het was de eerste keer dat ik in de pacific ocean was gaan zwemmen aldaar, ofwel waren de golven te hoog, ofwel te diep en donker, ofwel geen strand. Maar nu kwam deze dolfijn mij letterlijk halen vanop land om toch het donkere water in te gaan en mij vertrouwen te schenken. Ik kon het bijna niet geloven maar het is waar gebeurd. Hij kwam me letterlijk halen om mij over de grens van mijn droefheid te dragen.

Terug in het dorpje aangekomen ging het verhaal rond als een vuurtje en de bewoners kwamen nieuwsgierig een kijkje nemen wie ik dan wel mocht zijn. Nog nooit was er zoiets gebeurd werd me verteld door de inwoners. ’s Anderendaags ben ik terug gegaan naar hetzelfde strand en ging op zoek naar de plaats van het gebeuren. Al snel bevond ik mij op dezelfde plaats en wat ontdekte ik, dat juist alleen op deze plaats aan het strand het water direct diep was. Wat een synchronisatie ! Dat deze dolfijn dit wist en ik juist op deze plaats ging zitten om tot rust te komen. Dit is geen toeval meer, maar werd me echt wel toegevallen.

Mijn ervaring in Egypte

Mijn contacten met de dolfijnen in Egypte gaan voorbij elke ervaring. Het is een Zijn vanuit samenhorigheid, thuiskomen op de plaats van je hart. Mijn intense en talrijke uren met de dolfijnen in het water, zijn niet meer te beschrijven.

Het is zoals een vogel die iedere dag in je tuin op een tak zat waar je naar keek, tot op een dag dat je opmerkt dat hij er niet meer is en je ontdekt dat hij op je schouders zit. Zo ook zijn de dolfijnen voortdurend aanwezig in mijn hart.

Ocean